17 września 1939r – pamiętamy
Z rana 17 września 1939r., siły zbrojne ZSRR zaczęły przekraczać polską granicę, czołgiści jechali z wywieszonymi białymi flagami, krzycząc na strzelających do nich Polaków ,,Riebiata! Na Germańców!…”.
Rozpoczął się IV Rozbiór Polski, możliwy na podstawie podpisanego przez III Rzeszę i ZSRR paktu Ribbentrop-Mołotow podpisanego 23 sierpnia 1939r . Znajdował się w nim ,,Tajny Protokół Dodatkowy” będący umową opisującą szczegóły wspólnej napaści Hitlera i Stalina na Polskę.
Tuż po rozpoczęciu inwazji do Ambasadora Polskiego w Moskwie, Wacława Grzybowskiego, trafiła ,,Nota Rządu ZSRS”, której polski dyplomata nie przyjął, a jej treść przedstawiała się następująco:
„Wojna polsko-niemiecka ujawniła wewnętrzne bankructwo państwa polskiego. W ciągu dziesięciu dni operacji wojennych Polska utraciła
wszystkie swoje rejony przemysłowe i ośrodki kulturalne. Warszawa przestała istnieć jako stolica Polski. Rząd Polski rozpadł się i nie przejawia żadnych oznak życia. Oznacza to, iż państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć. Wskutek tego traktaty zawarte między ZSRR a Polską utraciły swą moc. Pozostawiona sobie samej i pozbawiona kierownictwa, Polska stała się wygodnym polem działania dla wszelkich poczynań i prób zaskoczenia, mogących zagrozić ZSRR. Dlatego też rząd radziecki, który zachowywał dotąd neutralność, nie może pozostać dłużej neutralnym w obliczu tych faktów.
Rząd radziecki nie może również pozostać obojętnym w chwili, gdy bracia tej samej krwi, Ukraińcy i Białorusini, zamieszkujący na terenie Polski i pozostawieni swemu losowi, znajdują się bez żadnej obrony.
Biorąc pod uwagę tę sytuację, rząd radziecki wydał rozkazy naczelnemu dowództwu Armii Czerwonej, aby jej oddziały przekroczyły granicę i wzięły pod obronę życie i mienie ludności Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi.
Rząd radziecki zamierza jednocześnie podjąć wszelkie wysiłki, aby uwolnić lud polski od nieszczęsnej wojny, w którą wpędzili go nierozsądni przywódcy, i dać mu możliwość egzystencji w warunkach pokojowych. ”
Zdecydowana większość polskich sił zbrojnych była związana wojną z Niemcami o obronę zachodnich granic, do obrony przed Rosjanami stanęły tylko nieliczne oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza, liczące około 30 tys. żołnierzy, które jednak zostały rozbite. Siły Polskie nie miały najmniejszych szans na sukces, a dodatkowym problemem były mylące Polaków Deklaracje Sowietów, mówiące o wspólnej wojnie z Niemcami.
Naczelny Wódz Edward Rydz-Śmigły wydał rozkaz, w którym nakazywał polskim żołnierzom z bolszewikami nie walczyć, jedynie w razie natarcia z ich strony lub próby rozbrojenia oddziałów. W związku z tym Armia Czerwona nie miała żadnych problemów z opanowaniem terytorium Polski, a mimo to Polska broniła się jeszcze przez 2 tygodnie. Agresja radziecka załamała kompletnie naszą obronę.
Tak 86 lata temu rozpoczęła się także okupacja sowiecka, która ostatecznie doprowadziła do ludobójstwa w Katyniu i masowych deportacji Polaków na wschód.
